سر آدم های معمولی همیشه دعواست.سر آدم های معمولیِ مهربان،که یاد گرفته محبت کند بی‌منت، رفیق باشد بی‌توقع و مونس باشد بی‌دلیل.سرِ اویی که احساسش را فریاد می زند،دوست داشتنش را نشان می‌دهد و بدی‌ها را با اولین لبخند،دور می‌ریزد. او که می‌تواند هزار بار ببخشد،هزار و یک بار دل ببندد و در تمام ابد و یک روز بودنش، جوری بگوید "جانم" که انگار صبح روز نخستین است.
سر او همیشه دعواست. سر او و همه آدم های مثل او. چه کسی است که نخواهد دلبری داشته باشد با وفا، رفیقی دوست داشتنی و گوشی برای همیشه امن و شنوا؟ چه کسی است که یاد او، لپش را گل نیندازد و خیال او، خاطرش را آشفته نسازد؟ او رد خواهد انداخت به همه روزهای بعد از این شما. به همه ثانیه هایی که بی او سر می‌کنید. به همه خیابان ها، شهر ها. هر کجا که بروید، او پیش تر از شما آنجاست. چرا که او محبتی است که دیگر تجربه اش نخواهید کرد.
سر او همیشه دعواست. گرچه راز کوچکی وجود دارد. اسمش را چه بگذاریم؟ نمی دانم. ولی از شما می‌خواهم برای یک لحظه هم که شده، فامیل ها، دوست ها، هم کلاسی ها یا حتا معشوق های گذشته خود را بخاطر بیاورید. ببینید مهربان ترین ها، عزیز تر بوده اند یا بی رحم ترین ها. با وفاها ارزش بیشتری داشته اند یا آن ها که محل تان نمی داده اند. صبور ها بیشتر به چشم تان آمده اند یا پاچه ورمالیده ها. ترازو را برای شما به جا می گذارد. توی خلوت خودتان، روی هر کدام وزنه ای بگذارید. یادتان باشد که سرِ او همیشه دعواست. سر نخواستنش. چرا که او نمی تواند جور دیگری باشد از سری فانتزی های منو مهدی...
کاسه محبتتان پر و کاسه صبرتان خالی...
پاییز فصل دلتنگی...
سر ,ها ,دعواست ,های ,ها، ,اند ,همیشه دعواست ,آدم های ,است که ,او همیشه ,به همه ,معمولی همیشه دعواست
درباره این سایت